Final Destination 3 โกงความตาย เย้ยความตาย

เรื่องราวเกิดขึ้น 6 ปีหลังเหตุการณ์ในภาคแรก โดยใช้สวนสนุกและรถไฟเหาะเป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก เพื่อเข้าไปสู่โครงสร้างของการโกงความตาย ตามมาตรฐานความสำเร็จที่เกิดขึ้นในภาคแรกและภาคสอง หนังดำเนินเรื่องด้วยภาพที่ถ่ายจากกล้องดิจิตัล Wendy (Mary Elizabeth Winstead) นางเอกสาวและเพื่อนที่กำลังเที่ยวในสวนสนุกกำลังเล่นเครื่องเล่น ถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน และเมื่อพวกเขามาถึงเครื่องเล่นรถไฟเหาะตีลังกา Wendy ก็เริ่มรู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลกๆ ที่ทำให้เธอเห็นถึงเหตุการณ์ในอนาคต เหตุการณ์สยองที่กำลังจะเกิดขึ้นบนรถไฟเหาะ เธอเริ่มโวยวายและบอกให้หยุดเครื่องเล่นนั้นทันที… ท้ายสุดของเรื่องเธอและเพื่อนๆ ที่ยังมีชีวิตอยู่ต้องกลับมาเผชิญชะตากรรมกันอีกครั้งในรถไฟอีกครั้ง คงไม่ขอสาธยายอะไรกันให้มากกความ คิดว่าใครที่เคยดู Final Destination ภาคแรกและภาคสองแล้ว คงจะเดาพล็อตเรื่องออกได้ไม่ยาก ซึ่งจริงๆ แล้วใครเคยดูแค่เพียงภาคแรก หรือภาคสองเพียงอย่างเดียวก็สามารถดูภาคนี้ได้รู้เรื่องโดยไม่ยากเย็น ตัวบทจะกล่าวอ้างอิงถึงเรื่องราวในภาคแรกเพียงเล็กน้อย (เหตุที่กล่าวถึงแต่ภาคแรกเพราะ Wong เป็นคนกำกับในภาคแรกและภาคนี้) ซึ่งถึงจะไม่ได้ดูทั้งสองภาคแรกก็ไม่ได้ทำให้ดูภาคนี้ไม่รู้เรื่อง โดยส่วนตัว ขอบอกเลยว่าผิดหวังกับบทที่แลดูอ่อนมาก (เกินความคาดหมาย) ของ Glen Morgan และ James Wong เรื่องดำเนินไปด้วยความไร้เหตุผล ไร้ชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง กลับขายหนังด้วยความรุนแรง สยอง แหวะด้วยภาพแบบ Gore (ถ้าคนชอบความรุนแรง แหวะ ในสไตล์ของภาคแรกก็คงจะเป็นที่น่าพอใจ) มากจนเลี่ยน ซึ่งถ้าหนังขายบทที่ดี กอปรไปด้วยความรุนแรงในสไตล์ของ Wong ก็น่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่ไม่น้อย หนังที่ว่า นำเอาความรุนแรงมาเป็นจุดขายนั้น ถ้าใครนึกไม่ออกก็อยากจะให้นึกถึงหนังเกรดบี จำพวกถูกทุบหัวแบะ ถูกบี้เละตายคาที่ หรือหนังจำพวกถูกเสียบตาถลนอะไรจำพวกนี้แหละครับ ถ้าใครชอบความรุนแรง ภาพแบบ Gore ก็คงชอบหลาย ๆ ฉากที่ Wong ทำไว้ (ฉากรุนแรง สะใจอยู่ไม่น้อย) ใครที่เป็นแฟนหนังของ Wong อยู่แล้ว ก็ติดตามดูได้ครับ ส่วนใครที่ตั้งความหวังว่า ภาคสุดท้ายของหนังไตรภาคนี้จะทำออกมาได้อย่างสุดยอด ทิ้งทวนความประทับใจสยองแล้วล่ะก็ ลองลดความคาดหวังลงมาหน่อยก่อนที่จะชมหนังภาคนี้ก่อนก็ดีครับ จะได้ไม่เสียความรู้สึก